Możliwość rozwijania oprogramowania w istotnym stopniu jest uzależniona od możliwości m.in. wprowadzania zmian do istniejącego kodu oraz przystosowywania go do innych urządzeń. W tym kontekście istotne jest rozstrzygnięcie czyja i…
Niemiecki BGH niedawno rozpatrywał kwestię, czy występuje naruszenie praw autorskich w sytuacji, gdy zdjęcie lub wideo zawiera element – cudze zdjęcie – które jest chronione prawem autorskim. Sytuacja, która była…
Nowelizacja prawa autorskiego przewiduje istotną zmianę dla serwisów hostingowych takich jak Chomikuj.pl. Dotychczasowy model prawno-biznesowy takich serwisów opierał się o art. 14 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Ze wskazanego przepisu wynika, że usługodawca takich serwisów nie narusza prawa, w tym praw autorskich, jeżeli nie wie o istnieniu w jego usłudze treści naruszających czyjeś prawa. A gdy usługodawca otrzyma wiarygodną informację o takich nielegalnych informacjach – niezwłocznie uniemożliwia dostęp do tych informacji.
Niedawny wyrok wydany przez sąd w Pradze stanowi kontynuację „rozważań” na temat możliwości przypisania autorstwa sztucznej inteligencji. Sprawa koncentruje się wokół spornej kwestii: czy obraz stworzony przez sztuczną inteligencję można przypisać ludzkiemu autorowi? Choć sam wyrok nie jest zaskakujący, rzuca światło na kluczowe rozważania dotyczące roli i zaangażowania człowieka w dzieła generowane przez sztuczną inteligencję.
W przypadku międzynarodowych sporów dotyczących naruszenia praw autorskich kluczowe jest ustalenie prawa państwa, które będzie miało zastosowanie. To prawo właściwe określa nam żądania jakie przysługują nam wobec naruszyciela praw autorskich. Co istotne, prawa różnych państw przewidują różne żądania, np. w zakresie przeprosin, których może żądań uprawniony z praw autorskich.
W przypadku zawierania umów w oparciu o różne porządku prawne, istotne jest dostrzeganie mających znaczenie różnic w konsekwencjach prawnych ich zawarcia. W szczególności, jeżeli dotyczy to „rzeczy” którą nabywamy od kogoś innego, a ta „rzecz” ma dla nas kluczowe znaczenie. Jedną z takich różnic jest nabycie praw autorskich zgodnie z instytucją „work made for hire”, która obowiązuje w prawie amerykańskim.
Wykorzystywanie komponentów open source w tworzonym oprogramowaniu to powszechna praktyka. Jednocześnie z wykorzystaniem komponentów licencjonowanych w ten sposób są związane istotne ryzyka. Nieodpowiednie rozwiązanie kwestii licencyjnych może prowadzić do sporów – jak w przypadku sprawy Artifex vs Hancom.
Otrzymanie cease-and-desist letter (wezwanie do zaprzestania naruszeń, Abmahnung) nigdy nie jest przyjemne. W przypadku naruszenia prawa autorskiego w Niemczech, twórca ma możliwość skierowania do naruszyciela takiego wezwania. Cease-and-desist letter najczęściej zawiera karę umowną w przypadku naruszenia praw autorskich w przyszłości.
Dyrektywa DSM wprowadza wymóg, aby twórca, który udziela licencji albo przenosi majątkowe prawa autorskie do utworu, otrzymał odpowiednie i proporcjonalne wynagrodzenie. Rządowy projekt nowelizacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przewiduje nowy mechanizm ustalania wysokości wynagrodzenia.
Strona internetowa w pewnym stopniu przypomina program komputerowy, ponieważ do jej powstania niezbędne jest wykorzystanie co najmniej języka HTML. W praktyce często przyjmowane jest jednak założenie, że strona internetowa nie jest programem komputerowym. Wyroki sądów w Polsce nie pozwalają na rozstrzygnięcie, czy z prawnego punktu widzenia strona internetowa stanowi program komputerowy w rozumieniu prawa autorskiego.