W przypadku zawierania umów w oparciu o różne porządku prawne, istotne jest dostrzeganie mających znaczenie różnic w konsekwencjach prawnych ich zawarcia. W szczególności, jeżeli dotyczy to „rzeczy” którą nabywamy od kogoś innego, a ta „rzecz” ma dla nas kluczowe znaczenie. Jedną z takich różnic jest nabycie praw autorskich zgodnie z instytucją „work made for hire”, która obowiązuje w prawie amerykańskim.
Wykorzystywanie komponentów open source w tworzonym oprogramowaniu to powszechna praktyka. Jednocześnie z wykorzystaniem komponentów licencjonowanych w ten sposób są związane istotne ryzyka. Nieodpowiednie rozwiązanie kwestii licencyjnych może prowadzić do sporów – jak w przypadku sprawy Artifex vs Hancom.
Zgodnie z RODO, administrator podczas pozyskiwania od nas danych osobowych musi nas poinformować o odbiorcach naszych danych lub o kategoriach odbiorców. Czy oznacza to, że na zapytanie osoby, której dane są przetwarzane, administrator musi wskazać konkretne podmioty, którym przekazuje dane? Nad tą kwestią zastanawiał się sąd najwyższy w Austrii (Oberster Gerichtshof), a następnie Trybunał Sprawiedliwości UE.
Otrzymanie cease-and-desist letter (wezwanie do zaprzestania naruszeń, Abmahnung) nigdy nie jest przyjemne. W przypadku naruszenia prawa autorskiego w Niemczech, twórca ma możliwość skierowania do naruszyciela takiego wezwania. Cease-and-desist letter najczęściej zawiera karę umowną w przypadku naruszenia praw autorskich w przyszłości.
Celem zawierania umów NDA jest określenie m.in. rodzaju informacji poufnych oraz zasad utrzymania ich w tajemnicy. Jednocześnie w polskim prawie obowiązuje art. 721 kodeksu cywilnego określający zakres żądań jaki przysługuje w przypadku nieuprawnionego ujawnienia, przekazania lub wykorzystania informacji poufnych. Jednym z nich jest możliwość żądania wydania uzyskanych korzyści. Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 2021 r. jest pierwszym od wejścia w życie art. 72(1) Kodeksu cywilnego w 2003 r. opublikowanym orzeczeniem uwzględniającym żądanie o wydanie korzyści na podstawie ww. przepisu.
Dyrektywa DSM wprowadza wymóg, aby twórca, który udziela licencji albo przenosi majątkowe prawa autorskie do utworu, otrzymał odpowiednie i proporcjonalne wynagrodzenie. Rządowy projekt nowelizacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przewiduje nowy mechanizm ustalania wysokości wynagrodzenia.
Według polskich i europejskich regulacji, oświadczenia podpisane kwalifikowanym podpisem elektronicznym w rozumieniu rozporządzenia eIDAS są równoważne oświadczeniom w formie pisemnej. Założenia nowelizacji kodeksu cywilnego przewidują rozszerzenie katalogu podpisów elektronicznych, których użycie umożliwi zachowanie formy elektronicznej (która jest równoważna formie pisemnej).
The common understanding of „transfer of copyrights“ is rather different in Poland and in the US. In the US, transfer of copyrights is either an assignment or a license. In Poland, transfer of copyrights is rather understood as an assignment. License is a „different animal“.
Jeżeli tłumaczymy zwrot „forma pisemna” na język angielski, zazwyczaj tłumaczymy jako „written form”. W przypadku jednak gdy zawieramy umowę na podstawie prawa obcego, „written form” może oznaczać coś innego niż forma pisemna w polskim rozumieniu. W szczególności forma pisemna (written form) nie musi wymagać złożenia odręcznego podpisu przez strony umowy (tzw. wet ink).
W kwietniu 2022 r. angielski Court of Appeal wydał istotne orzeczenie dla tworzenia klauzul ograniczających odpowiedzialność w umowach zawieranych na podstawie prawa Anglii i Walii. Sprawa dotyczyła nieudanego wdrożenia systemu IT przez IBM United Kingdom Limited.